De Hunsrueck wandelroute in Duitsland / Ton van Zutphen, Oktober 2018

Ton van Zutphen. 

Wandelen  langs  de  route  Trier – Idar-Oberstein in Duitsland: de Saar-Hunsrueck STEIG door het nationaalpark Hunsrueck-Hochwald.

De drie Einzelgaenger van den Hurk, van der Meeren, en van Zutphen / Oktober 2018.

We kennen elkaar al sinds mensenheugenis, zo ongeveer sinds 1975; Cor en ik elkaar iets eerder resp. als student psychologie en sociale geografie van de Prof. Bromstraat in Nijmegen…1971 denk ik zo. En hebben nogal veel gereisd met onze partners/vrienden….Niger per auto Peugeot 504 GL, bruin met lederen lichtbruine bekleding, door de Sahara, ook naar Mali, Burkina, Bangladesh, Kenya, Oostenrijk, Frankrijk en dan Cor met Gerard naar Polen, China, Vietnam. En ook veel gewandeld langs de Dommel en de Geul/Gulp, inclusief de Grande Randonnee 5 / GR cinq,  van Hoek van Holland naar Nice. Chapeau Cor, een uniek en meerjarig evenement.

Onze route ditmaal (Der Steig) was zo’n 150 km lang en voor ieder redelijk fit persoon te doen. Wandelen en dan met name stevige wandelingen maken, en dat dagenlang, is een vrije tijdsbesteding die hoog in het vaandel moet staan van eenieder die zich bekommert om zijn/haar  gezondheid. We kennen allemaal de werkwoorden Wandern, Se promener, Randonner, Caminar, Passegiare, Hiking, Trekking  enz. We denken en hopen dat we allemaal fysiek gezonder worden en als bonus wat gewicht verliezen, maar mentaal is er ook het nodige dat telt: mensen die veel lopen, ook hardlopen, zijn meer stressbestendig omdat door al dat lopen  de negatieve zaken in je hoofd  vervliegen. We horen wandelaars zeggen : je hoofd wordt leeg…zorgen worden gereduceerd door het in de natuur langdurig bewegen; het brein reageert op beweging, en zoals de bierdrinkers weten…katers (inclusief je neerslachtig voelen) worden eruit gelopen of eruit gefietst.

Het Zwitserleven gevoel van Cornelius, Gerardus en Antonius op de Sinnesbank...een bank waarop je tot bezinning komt, de zin van het leven kunt overpeinzen, door liggend uit te rusten. Deze Sinnesbaenke staan overal in de Hunsrueck...honderden rustpunten en gerieflijk ook. 

Een vriendenwandeling dus van Cornelius, Antonius en Gerardus, samen in 2018 precies 200 jaar jong. Vanuit Overijse, Leende en Valkenswaard naar Idar-Oberstein om de Opel van Gerard te parkeren en dan met de Volvo van Cor naar Trier/Filsch het startpunt van dag 1  / met een late start rond 4 uur…onder stralende hemel en dat zou zo ongeveer de hele week blijven.  We hebben maar een buitje gehad toen we Nonnweiler binnenkuierden; niet genoeg om de ponchos aan te doen.

We hadden in goed overleg zo’n 22 km maximaal per dag gepland en ieder had ong. 6-7 kg bepakking;  hoge wandelschoenen, ponchos, en water zijn altijd essentieel plus cash!. En zoals altijd zijn er aan het eind van de wandeling  een paar items die onbenut bleven. Van kleren wassen is niets gekomen…afgezien van wat sokken. De hotels leenden zich niet zo voor intensieve was-sessies; zeker niet in Waldrach in Forsthaus Mende (57 euros – 3 bedden kamer, douche op de gang;  ook niet in Boerfink in die Alte Muehle (198 euros – 3 bedden kamer met dinner, biertjes en ontbijt) en evenmin in Kempfeld in de Black Bear Biker’s hotel gerund door de Rus Georg Lapchin (60 euros nur schlafen – 3 bedden kamer). Ik houd het er maar op dat het wandelen in een door de natuur geparfumeerde omgeving enkel af en toe lichaamszweet doet ontstaan; ’s nachts bij het open raam trekt het zweet er deels weer uit..of niet? Laten we niet vergeten dat we 7 dagen lang frisse en reine lucht door onze longen hebben laten golven.

Een typisch boslandschap langs der Steig : jonge beukenaanplant.  

Sommige dagen waren wat de Duitsers noemen anstrengend of anspruchsvoll, zoals de eerste lange trek van Landhotel Doris in Kell am See naar de stuwdam Nonnweiler, en dan weer naar beneden tot aan het Hotel Simon, gelegen aan de Autobahn van Trier naar Saarbruecken.

Veel korte, steile  klimmetjes van ong. 500 meter. Het klopt: we hebben alle drie wat afgezien maar geen serieuze blaren opgelopen, de hellingen waren niet te steil, weinig rotspaden, de Steig-route en de aanlooproutes vanuit de dorpen continue en duidelijk aangegeven. We namen gratis een klein lunchpakket mee uit de herbergen, en  stopten regelmatig om weer wat op adem te komen. Dus iedere dag hetzelfde ritme…rond 7 uur opstaan, clean-up, ontbijt, vertrek rond 9 uur, pauze rond half elf; lunch rond half een …en doorlopen naar de eindbestemming van de dag, dus hotel zoeken rond 4 uur.

Toch bij nader inzien een eenvoudige wandeling door een prachtig deel van Duitsland met een hoogte variatie van 400 tot 800 meter. De zomer was er nog (ein Alt-Weiber Sommer), maar de  ontluikende herfsttinten in het gebladerte kwamen al tevoorschijn. Zonnestralen  door de wouden, droge kronkelige paden waarvan velen eeuwenoud, heel veel bos en weinig weide met hier en daar wat akkerbouw; en verre dorpjes met hun kerktorens aan de horizon. Geen wild kunnen spotten; opmerkelijk. Ook slechts 5 koppels tegengekomen die ook een meerdaagse wandeling maakten. Toch is dit een premium A trektocht en al meer dan 150 jaar belopen. Al het geld dat wordt besteed om wandelboekjes te maken, te drukken, te updaten, en dan de publiciteit via de touristenburo’s en via internet/sociale media…jaar op jaar…en dan zie je bijna geen mens die daadwerkelijk een meerdaagse tocht maakt; je vraagt je af…waar heb dat nou voor nodig allemaal?  Wel veel dagjes wandelaars; die deden dan een Traumschleifen of rondwandeling van zo’n 5-7 km vanaf een goed aangegeven Abholpunkt: een parkeerplaats aan de verharde weg; of vanuit een groter dorp als Morbach of Hermeskeil .

En eenvoud is belangrijk; happy zijn met weinig, we hebben het erover gehad, again and again, en de voorlopige conclusie is dat we alle drie gelukkig zijn ..en geworden..te beginnen omdat we in NL geboren en getogen zijn maar ook omdat we redelijk gezond zijn, we aktief zijn, partners en familie hebben, geld genoeg hebben zum wandern, en ook elders in de wereld gezien hebben hoe het er daar bijstaat…veel slechter. Er is maar 1 land met een AOW. Did you know? In Nederland trekken ze van Drees. Na rijp beraad, en unaniem, werd Gerard gekozen tot de meest geslaagde van de Einzelgaenger: altijd in een gespreid bedje gelegen, een korte werkperiode in zijn leven, optimistisch van aard, genoeg geld voor nu en later; en levend in een zorgzame context waar de plichten miniem zijn. Niet dat Cor en ik met hem zouden willen ruilen maar edoch vanuit ons wandelaarsperspektief tijdens deze wandelweek heeft Gerard het gemaakt.

We hebben dan ook te maken met Professor Dr. Gerard van der Meeren, (zonder titel), soms bekend als de Prins van Oranje, alias de Guru uit Overijse (zonder volgelingen) en dat allemaal met 3 klassen lagere school (alias de Grote Denker).  Desalniettemin en we hebben het een 21x mogen horen: deze 7 dagen tocht vond plaats op initiatief van Gerard.

Kapitalisme, socialisme, communisme, naturisme, wereldburgerschap, en ga zo maar door. Als Cor zich identificeert met naturisme en Gerard met socialisme kan ik alleen maar zeggen dat al die -ismen goede en minder goede, mogelijke en onmogelijke kanten hebben. Niet dat ik met de wind meedraai maar een waardevolle dosis happiness voor het individu en voor anderen  vereist samenwerken, respect voor de natuur, denken aan de medemens, eerlijkheid. De mens heeft voor mij zijn fysieke, mentale en spirituele eigenschappen….mogelijkerwijs leidend tot een evenwichtig bestaan. En dat is toch de wens van zij die de jaren des onderscheids bereikt hebben.

Quote van Karl himself: 

Het is niet de wijze van denken van de mens die zijn leven verklaart, doch integendeel, zijn wijze van leven, die zijn wijze van denken verklaart.

Briljant filosoof en schrijver. Gestorven in Londen 1883. Communistisch Manifest geschreven in Brussel 1848. Zijn moeder was een Nijmeegse. Ook ver familielid van de familie Philips de grootindustrieel die in Eindhoven letterlijk en figuurlijk de verlichting bracht. Google maar eens: Marx in Zaltbommel bij Philips. 

We startten de tocht dus in Trier, de stad waar Karl Marx, grondlegger van het marxisme werd geboren precies 200 jaar geleden. Een standbeeld voor hem werd pas dit jaar opgericht in de vorm van een grote bronzen kolos, niet ver van de Porta Nigra waar de Romeinen de stadspoorten en muur gebouwd hadden. Het adjectief nigra betekent zwart en werd in de vroege middeleeuwen toegevoegd omdat de stadspoort door roetaanslag van kleur veranderde.

Porta Nigra / aanvang van de tocht

Mooie stad Trier, aan de Moezel, omringd door wijngaarden met wandelroutes naar Luxemburg, Frankrijk en diep in Duitsland o.a. naar Koblenz en Bingen aan de Rijn. Tevens met Worms  de oudste stad van Duitsland en door Keizer Augustus gesticht in 16 v. Christus als Augusta Treverorum. UNESCO werelderfgoed met een oergezellige binnenstad en veel Bitburg Kneipen.

Dag 1         Trier/Filsch naar Waldrach                   ong.       11 km

Dag 2          Waldrach naar Kell am See                ong.        20  km 

Dag 3          Kell am See naar Nonnweiler             ong.        23 km

Dag 4          Nonnweiler naar Boerfink                   ong.        22 km

Dag 5          Boerfink naar Morbach                       ong.        24 km

Dag 6          Morbach naar Kempfeld                     ong.        25 km

Dag 7          Kempfeld naar Idar-Oberstein            ong.        24 km/ong.150 km

Dag 8         Trier/Euren (enkel Gerard en Ton)

Wie van bossen houdt vindt deze route prachtig. Ik miste een beetje het lopen langs een rivier als de Moezel, de Rijn of de Ahr of anders geformuleerd: het lopen over een bergrug en dan diep in het dal naar een kronkelende rivier en elkaar opeenvolgende dorpjes kijken. Desalniettemin, de bossen zijn rustgevend, zonder veel te zeggen kun je elkaar aanvoelen, gemakkelijk praten over koetjes en kalfjes, kilometers lang gewoon rustig doorlopen met je eigen overpeinzingen…zo’n 7 uur iedere dag.

s'Morgens zo maar ergens langs Der Steig

Het terrein vanaf Nonnweiler laat zien dat er ook veel gevochten is in dit bosrijke gebied. Na de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871 werd het Duitse keizerrijk vergroot met aanzienlijk areaal waaronder Beieren, Rheinland Pfalz en Saarland. De jonge vooruitstrevende Keizer Wilhelm I plantte in 1871 een aantal sequoias  langs de weg bij het dorp Muhl, bij een Abholpunkt aan de Steig. Dit om de aansluiting bij Duitsland van dit gebied op te luisteren. De prachtige kaarsrechte bomen zijn dus al 148 jaar oud en nu bij schatting 40 meter hoog.

Er wordt zelfs in het sagenboek Die Nibelungen vermeld dat Hagen von Tronje zijn broer Siegfried met een mes in de rug stak op het moment dat deze zich laafde aan het bronwater van waarschijnlijk de Hengstbach; reden was dat ze beiden verliefd waren op dezelfde vrouw en dat de dame in kwestie haar hart had gegeven aan Siegfried. Het pad loopt direct langs de artesische bron. En er staat een bankje bij; te gebruiken om over deze gruwelijk barbaarse broedermoord  eens na te denken.

De Hunsrueck, dat grenst aan het huidige Frankrijk werd tijdens de vorige eeuw tweemaal bestuurd als oorlogsbuit door de Fransen (1918-1931 en 1946-1950).  Zeker aan de periode na WO II hebben de Duitsers geen goede herinneringen want de Fransen (in zekere mate terecht..?!) dachten even revanche te nemen en ik heb persoonlijk verhalen gehoord over hoe de Duitse bevolking daar werd uitgeknepen en vernederd. De Ami’s, Engelsen en Canadezen werden wel gepruimd door de Duitsers, maar de Russen en Fransen niet….  De geallieerden creëerden West en Oost Duitsland in 1949 en in Saarland koos de bevolking in een referendum ervoor bij het nieuwe Duitsland te horen en dus niet bij Frankrijk.

Als kultureel historisch erfgoed is de Keltische ringwal / verdedigingslinie tegen de Romeinen bij Otzenhausen /Nonnweiler een ‘must-see ‘. De Kelten waren het meest verbreide volk in de tijd voordat de Romeinen Noord Europa binnenvielen. Kelten hadden zich verspreid van Ierland tot aan diep in Turkije (de Galaten rondom Ankara) maar hadden onderling veel strijd en geen centrale organisatie structuur zoals de Grieken en Romeinen. Deze hunnen-ring was ooit een 20 meter hoge en 25 meter dikke vestingmuur met een lengte 2200 meter. Al wandelend door dit gebied en klauterend naar boven wordt het duidelijk dat hier de slag uitging.

De top van de Keltische  ringwal; grotendeels gerestaureerd

Tsja.. en dan de traditionele Duitse kultuur die in dit met kleine dorpen bestrooide gebied er nog steeds is: vriendelijke dorpsmensen, eenvoudig eten met hier en daar een Turks of Kurdisch kebap-tentje waar de Doenerschotels maar 8 euro kosten. Veel Schnitzels en Rumpsteaks met ui en gebakken aardappeltjes, salades, koude vleesschotels als voorgerecht en enkel Bitburg, Kirn en lokaal Landbier. De meeste hotels en Konditoreien hadden hun meubilair sinds pakweg 1980 nog niet vervangen; allemaal degelijk spul en passend in de landelijke omgeving.

In Nonnweiler bij het 3-sterren Hotel Simon waar veel wandelaars rusten/overnachten staat geschreven:

Der Kopf tut weh, die Fuesse stinken,

Ich glaub, du musst bei uns ein Bierchen trinken!

Vrij vertaald:

Je hebt hoofdpijn en je voeten stinken,

Tijd om bij ons een biertje te drinken!

En dat potje bier was meestal een groot 0,4 liter glas Bitburg met zorgvuldigheid  getapt waarvan zeker Gerard en ik er iedere dag zo’n 3 van dronken. Toch wel van wereldklasse dit hoppige bier. Bitte ein Bit is ondertussen een slogan die elke volwassen Duitser wel eens gehoord of gelezen heeft. En er zijn momenteel meer dan 80 miljoen Duitsers! Op de terugweg zijn Gerard en ik nog even langs het grote bezoekerskantoor van de brouwerij in Bitburg zelf gereden om een 5 liter vaatje te snorren. Inmiddels is Bitburg het in volume meest getapte biertje bij onze Oosterburen. En ook katervrij; garantiert!

Dus we zijn weer bijgepraat en doorgewandeld. Afgezien van wat moeheid in de benen waren er geen restverschijnselen. Ook de kameraadschap is op peil gebleven; zelfs verstevigd omdat we alle drie toch weer eens begrepen hebben dat we tijdens zo’n tocht onze eigen willetjes en moetjes opzij moeten kunnen zetten of minder gewicht moeten geven, om er een geslaagde belevenis van te maken. Eenieder heeft toch op bepaalde momenten behoefte aan privacy en om  z’n eigen ding te doen. Moet kunnen!

Ik heb een voorstel gelanceerd om de taalgrensroute te lopen die grofweg loopt van Cassel in Frankrijk (een 20-tal km. ten westen van Poperinge in Belgie), dan via Overijse/Maleizen uiteindelijk naar Sint Martens Voeren in Belgie,  juist ten zuiden van het Limburgse Noorbeek in Nederland…zo’n 450 km.  In 4 lange weekends van 4 wandeldagen is dit te doen…vlak terrein, probleemloze logistiek en nabij, rijke bierkultuur, veel historische WO I bezienswaardigheden, afwisselend vlaamse en waalse impressies. Wat dacht je wat?

Korte bemerkingen:

Het weer...veelal licht bewolkt tot zonnig met temperaturen tijdens de nacht tot ong. 3-6 graden / van 9 tot 13 uur ong. 10-18 graden / daarna nog een paar graden erbij / en weer afkoelend vanaf 5 uur 's middags. Ideaal wandelweer. 

Hotels goed….Landhotel Doris in Kell am See / Hotel Hochwald in Morbach / Hotel Schuetz in Trier/Euren

Hotels cheap…Forsthaus Mende in Waldrach / Black Bear Biker’s Hotel in Kempfeld / Hotel Schuetz in Trier/Euren

Hotel te mijden ..die Alte Muehle in Boerfink prijs/kwaliteit verhouding echt slecht en een eigenaardige/eigenwijze/ weinig behulpzame Gastvrouw Petra; wel mooi gelegen met uitzicht. Ook het wildpasteitje was drie keer niks.

7 dagen trektocht / 150 km. / tussen grofweg 400 en 800 meter (top is Erbeskopf op 815 meter hoogte) / hoogtemeters gewandeld ong. 3.500 meter / 90% pad en 10% asfalt / heel rustig / veel dichte beuken bossen

Gebruikt schoeisel Cor (Outdoor), Gerard (Meindl), Ton (Lowa Camino). 

Kosten all-in: vervoer, slapen, eten en drinken 1450 euros…minder dan 500 euro de man. Ietsje duurder dan een reisje naar de Turkse riviera maar zoveel meer genoegdoening in return. 

Oppassen in Landhotel Doris…zeer vriendelijke bediening  door de dames / zusters Doris en Christa. Gepflegte Gastlichkeit. Ook staat er boven de bar geschreven:

Wer die Wirtin kraenkt, wird gehaengt!

Vrij vertaald betekent dit : wie de waardin beledigt wordt opgehangen!

En als bonus een link naar het fotoboek dat Cor heeft samengesteld uit fotos van hem en Gerard:


https://editor.albelli.nl/Preview/1/?wid=9e1397c3-4fff-4f3f-91ef-f508cf2a4324&showmenubar=false&showbuttonbuy=true&showbuttonshare=true&showcreatenew=false&showlogo=true&vendor=1200&locale=nl

tonvanzutphen@gmail.com

Leende, 11 Oktober 2018

4 Days marches in Nijmegen / and a trip to Goch / Ton van Zutphen, July 2018

Ton van Zutphen aiming for his 10th medal during the Walk of the World in Nijmegen, the Netherlands,  and preparing in Goch, Germany  (where his grandfather, father’s side, lived and worked (1891 to June 1900)

Written at home in Leende, NL, last week July 2018 (tonvanzutphen@gmail.com)

It has been nearly two years since I wrote a blog; meanwhile the stats inform me that nearly 30.000 readers looked at any of the previous 21 blogs that I wrote since 2012. The first one took me to the Via Francigena in May 2012 when I lived in Rome. This is the official St. Francis walking trail to Rome. A disproportionate number of my possibly 'crazy' blogs are readers from Russia and the Ukraine…where I hardly know anybody; and I cannot offer the reader an  explanation for this. 

Admittedly, blogging is a bit of an exercise to ‘put oneself up there on social media’. Nevertheless, I also write because some of my friends, old working buddies, and family, remain genuinely interested in my travels and activities.

PART ONE

Last year I typed out and added some information on the document that my uncle Martin van Zutphen wrote before he died on a cruise ship close to Istanbul…heart attack. It was all a shock to us when this happened on 3rd October in 1989.

I will post this exceptional document later this year as some pics need to be added still.

My wife Biya calls me Anton and this is exactly the name of my grandfather Anton van Zutphen (or Antoon in Dutch) who was born in Veghel in 1872 and died in Eindhoven just at the end of the second WorldWar in May 1945.
Anton married a German beauty Anna Maria Hoffmann in 1897. She was apparently born out of wedlock and in the beginning to shy to respond to the advances made by Anton who according to some stories and pictures was  full of confidence and cash, had a good job as a cooper (barrel-maker) and was smoking big cigars since he was 16; and equally fashionably dressed during the German Empire period around the 1900’s. 

Coincidentally my youngest daughter Kesso Gabrielle next year has agreed  to marry a Swiss young man named Thomas Kueffer….which means cooper in German.  

Anna Maria was born in  Asperden 3 kms from Goch  in 1874 and had lived with her mother in Pfalzdorf also just 4 kms from Goch.  She and Anton raised 5 children of which my father Franz was the youngest, born in Neuss am Rhein in 1906.  So I decided to walk around the small town of Goch…along the river Niers and visit the streets and villages where my grandfather must have walked and lived…Kirchstrasse, Gartenstrasse where he lived on nr. 54, Feldstrasse where their first daughter Dina was born,  Markt, Steintor. All streets are there but as Goch was bombed out in 1943/44 for 80%, most of the buildings are new and only a few rebuilt in the old style. Goch in 1890 had about 5.000 inhabitants while in 2017 we count 33.000 people. 
More and more Dutch people buy houses in this border area here because Germany is arguably the cheapest country in Europe if you look at it from a  price/quality perspective. I had a draught Bitburg beer at 1,60 euros at the ‘Heidetreff’ bar in the Uedemer strasse. The Feldstrasse / Fieldstreet still has a charming 400 metres ending up in what must have been the outskirts of the hilly Pfalzdorf village where my grandmother had lived with her mother. Anton must have walked this stretch  many many times puffing his cigar while holding hands of the lady he was going to marry…happily ever after. The photograph below was taken in Veghel at the barrel making factory of the firm van den Tillaart. My grandfather started working as an apprentice when he was 12 years young. On this pic. he is standing fully left with a cigar in his hand, in costume and 16 years young. 'Den Heer'...or Sir Anton. 

The below picture taken in Neuss am Rhein (Germany) probably around 1908 presents Anton's nuclear family / clockwise Anna (mother of Jos, Ria, Toon and Henny..Anna was apparently accidentally killed by an English soldier in 1945 in Eindhoven). Then my grandfather Anton, Martin, the eldest son, Dina, the eldest daughter, Franz, my father, Anna Marie, my grandmother born in Asperden, Germany, and finally to the full right Frits. Toon lives in New Zealand with his lovely wife Josiena..also from Eindhoven originally, and Henny who lives close to Utrecht in the NL.  Please may you note the beauty of my grandmother!!

In Goch I stayed in the traditional Hotel ‘Zur Friedenseiche’ (At the Oak of Peace)…very good and top clean, managed by what we Dutch would call a typical German: straightforward, punctual with breakfast, clear on how to use the front door and parking lot. I enjoyed it thoroughly and can recommend it without any reservation. Centre of town, very nice room at 55 euros a night with excellent breakfast. I simply walked in without any reservation…plenty of rooms available. The owner Theodor Welmsen kept all the furniture from the mid sixties and it is as if you are stepping back half a century in time. Unfortunately he would not want to sell me one of his 3 'Stiefels'... a typical  traditional drinking device.

And  I walked along the old German railway line …the train from Boxtel in the NL to Wesel in Germany, with which my grandfather arrived in Goch in 1891 when he was only 19 years young.  The fact that I also stepped out of my comfort zone in the Netherlands, and worked in many places around the world, married outside the NL, and also carry his name….makes me feel somehow associated with him in a particular way.

For those interesting to spend 2 days exploring the Goch area  I can recommend a full day walk along the meandering river Niers, and visit the local museum and have plenty of good beers in the market place (Koenig, Veltins, Bitburg). I walked through all the places mentioned above and  in perfect weather. Unfortunately I found out later that training for the Walk of the World (every day 40 kms) requires more than just a 100 kms training over 3 days

PART TWO

So every year I do some walking to prepare myself for the 4 Days marches of Nijmegen…and with my advancing age…I realise I need to do more preparation. It is now the third time that the shin splint effect returns when I stretch my muscles too heavy. This time it started on the second day and I felt I had to restrain/limit the speed. Anyway a bit proud of myself…on day 1 I started at 5.20am and clocked in at 10.30 am sharp….first arrival of the group that walks 40 kms. At least 7 or 8 walkers that power walk or racewalk 50 kms each day, were ahead of me. The weather had been wonderful and sunny with a cool breeze when walking on the Waal-dyke along Oosterhout. Day2 I arrived at 12.30, day3 with Ruud from Venlo, and a Swedish army officer at 11.am.

And day4  with some pain at 13.45 hours finally. An interesting artefact is the pontoon bridge that the Dutch infantry puts every year together to enable the crossing of the river Maas at Cuyk (Ceuclum was the name during the Roman invasion where a fort was built as part of the road Nijmegen to Maastricht plus also a wooden pontoon bridge / and remember: the Maas was then a wildly meandering river fed mainly by the rains in Northern France and Belgium). Most walkers like day4 because of the throngs of people that are encouraging all 40.000-plus walkers during the final 7 kms. But I find the wide tarred road a hot walking blacktop, noise and music increase the perception of the heat, and I had run out of red Korean  ginseng that always gives a boost for at least a couple of kilometers.

This year’s music I heard most was 1. Una paloma blanca from the George Baker Selection (1975), 2. Take me home country roads from John Denver (1971) and 3. Atemlos durch die Nacht from Helene Fischer (2014). I do recall meeting John Denver personally in Ouagadougou in 1985 when he visited the SAVE US programme. A very nice country boy indeed he was.

Anyway I made it for the 10^th time, received my gold-plated medal and joined the select club of those with 10 marches behind their belt. To serve this select group there are specially equipped resting places along the route (obviously the majority being over 60 years of age).

Nothing really exciting happened during this 10^th Walk of the World. Definitely more and more walkers use earplugs and walk in their own bubble…or are on the phone. All of this is not conducive to the friendly atmosphere that was different in the past.

One of the reasons I continue to walk every year is because of my student friend Cees Boonman who died 12^th July 2012 on a Sunday preceding the 4DaysWalk. I used to stay with him and his wife Antonet in their homes in Nijmegen. It is good to think of him and pray that he may see that his old study friends do remember him well, offer him a toast, and gather; as we do every Sunday preceding the annual march in the Kronenburger Park. Antonet’s family joins then and friends of Cees, plus usually Jan Konings, his wife Karin  and myself.  

CEES....jij bent niet meer waar je was. Maar overal waar wij zijn.




CEES,... you are not anymore where you were. But you are everywhere where we are.
















Also part of the ritual now is that the student’s friends (the Brommers) meet on day3 as of 3pm at café-bar ‘De Kroon’, Daalseweg 361, some 750 meters from the finish. A wonderful time it was again this year!! Some 47.000 walkers registered and a little over 40.000 finished this year’s biggest walking event in the world.

From left to right: Wilma (64), Wim (66), Gerard looking swell at 71, Antonet (58), and Ton (66).

The city of Nijmegen turns every 3^rd week in July into the busiest place in the NL. It swells from 175.000 people to receiving more than 1 million visitors over a 6 day period. Festivities with live music, expositions, street-theatre, even a special white sandy beach along the Waal is created, bars on the streets…about 30 extra locations. I ran into a trucker who collected the 1.000 liter cisterns in which the beer is now being distributed. He collected the Heineken /Amstel cisterns and his group refilled on a daily basis 75 of these huge metal shiny cisterns. Assuming that Heineken/Amstel group has a max. of 30% of the beer market in Nijmegen….. we are looking at a beer consumption of Nijmegen city alone of perhaps 1.5 million liters of beer over roughly 7 days/nights. !!! I was told only at the Black Cross event in the NL in ‘the Achterhoek’ or around Assen this year,  beer consumption of particularly the Grolsch brand is bigger per capita.  

Next year again…yes yes, hopefully with my wife Biya. And then every day 30kms.

See also this link:

Gouden Kruis 4daagse

This pic. was taken  in Oosterhout about 14 kms from the start day1 around 7.15am