De Hunsrueck wandelroute in Duitsland / Ton van Zutphen, Oktober 2018

Ton van Zutphen. 

Wandelen  langs  de  route  Trier – Idar-Oberstein in Duitsland: de Saar-Hunsrueck STEIG door het nationaalpark Hunsrueck-Hochwald.

De drie Einzelgaenger van den Hurk, van der Meeren, en van Zutphen / Oktober 2018.

We kennen elkaar al sinds mensenheugenis, zo ongeveer sinds 1975; Cor en ik elkaar iets eerder resp. als student psychologie en sociale geografie van de Prof. Bromstraat in Nijmegen…1971 denk ik zo. En hebben nogal veel gereisd met onze partners/vrienden….Niger per auto Peugeot 504 GL, bruin met lederen lichtbruine bekleding, door de Sahara, ook naar Mali, Burkina, Bangladesh, Kenya, Oostenrijk, Frankrijk en dan Cor met Gerard naar Polen, China, Vietnam. En ook veel gewandeld langs de Dommel en de Geul/Gulp, inclusief de Grande Randonnee 5 / GR cinq,  van Hoek van Holland naar Nice. Chapeau Cor, een uniek en meerjarig evenement.

Onze route ditmaal (Der Steig) was zo’n 150 km lang en voor ieder redelijk fit persoon te doen. Wandelen en dan met name stevige wandelingen maken, en dat dagenlang, is een vrije tijdsbesteding die hoog in het vaandel moet staan van eenieder die zich bekommert om zijn/haar  gezondheid. We kennen allemaal de werkwoorden Wandern, Se promener, Randonner, Caminar, Passegiare, Hiking, Trekking  enz. We denken en hopen dat we allemaal fysiek gezonder worden en als bonus wat gewicht verliezen, maar mentaal is er ook het nodige dat telt: mensen die veel lopen, ook hardlopen, zijn meer stressbestendig omdat door al dat lopen  de negatieve zaken in je hoofd  vervliegen. We horen wandelaars zeggen : je hoofd wordt leeg…zorgen worden gereduceerd door het in de natuur langdurig bewegen; het brein reageert op beweging, en zoals de bierdrinkers weten…katers (inclusief je neerslachtig voelen) worden eruit gelopen of eruit gefietst.

Het Zwitserleven gevoel van Cornelius, Gerardus en Antonius op de Sinnesbank...een bank waarop je tot bezinning komt, de zin van het leven kunt overpeinzen, door liggend uit te rusten. Deze Sinnesbaenke staan overal in de Hunsrueck...honderden rustpunten en gerieflijk ook. 

Een vriendenwandeling dus van Cornelius, Antonius en Gerardus, samen in 2018 precies 200 jaar jong. Vanuit Overijse, Leende en Valkenswaard naar Idar-Oberstein om de Opel van Gerard te parkeren en dan met de Volvo van Cor naar Trier/Filsch het startpunt van dag 1  / met een late start rond 4 uur…onder stralende hemel en dat zou zo ongeveer de hele week blijven.  We hebben maar een buitje gehad toen we Nonnweiler binnenkuierden; niet genoeg om de ponchos aan te doen.

We hadden in goed overleg zo’n 22 km maximaal per dag gepland en ieder had ong. 6-7 kg bepakking;  hoge wandelschoenen, ponchos, en water zijn altijd essentieel plus cash!. En zoals altijd zijn er aan het eind van de wandeling  een paar items die onbenut bleven. Van kleren wassen is niets gekomen…afgezien van wat sokken. De hotels leenden zich niet zo voor intensieve was-sessies; zeker niet in Waldrach in Forsthaus Mende (57 euros – 3 bedden kamer, douche op de gang;  ook niet in Boerfink in die Alte Muehle (198 euros – 3 bedden kamer met dinner, biertjes en ontbijt) en evenmin in Kempfeld in de Black Bear Biker’s hotel gerund door de Rus Georg Lapchin (60 euros nur schlafen – 3 bedden kamer). Ik houd het er maar op dat het wandelen in een door de natuur geparfumeerde omgeving enkel af en toe lichaamszweet doet ontstaan; ’s nachts bij het open raam trekt het zweet er deels weer uit..of niet? Laten we niet vergeten dat we 7 dagen lang frisse en reine lucht door onze longen hebben laten golven.

Een typisch boslandschap langs der Steig : jonge beukenaanplant.  

Sommige dagen waren wat de Duitsers noemen anstrengend of anspruchsvoll, zoals de eerste lange trek van Landhotel Doris in Kell am See naar de stuwdam Nonnweiler, en dan weer naar beneden tot aan het Hotel Simon, gelegen aan de Autobahn van Trier naar Saarbruecken.

Veel korte, steile  klimmetjes van ong. 500 meter. Het klopt: we hebben alle drie wat afgezien maar geen serieuze blaren opgelopen, de hellingen waren niet te steil, weinig rotspaden, de Steig-route en de aanlooproutes vanuit de dorpen continue en duidelijk aangegeven. We namen gratis een klein lunchpakket mee uit de herbergen, en  stopten regelmatig om weer wat op adem te komen. Dus iedere dag hetzelfde ritme…rond 7 uur opstaan, clean-up, ontbijt, vertrek rond 9 uur, pauze rond half elf; lunch rond half een …en doorlopen naar de eindbestemming van de dag, dus hotel zoeken rond 4 uur.

Toch bij nader inzien een eenvoudige wandeling door een prachtig deel van Duitsland met een hoogte variatie van 400 tot 800 meter. De zomer was er nog (ein Alt-Weiber Sommer), maar de  ontluikende herfsttinten in het gebladerte kwamen al tevoorschijn. Zonnestralen  door de wouden, droge kronkelige paden waarvan velen eeuwenoud, heel veel bos en weinig weide met hier en daar wat akkerbouw; en verre dorpjes met hun kerktorens aan de horizon. Geen wild kunnen spotten; opmerkelijk. Ook slechts 5 koppels tegengekomen die ook een meerdaagse wandeling maakten. Toch is dit een premium A trektocht en al meer dan 150 jaar belopen. Al het geld dat wordt besteed om wandelboekjes te maken, te drukken, te updaten, en dan de publiciteit via de touristenburo’s en via internet/sociale media…jaar op jaar…en dan zie je bijna geen mens die daadwerkelijk een meerdaagse tocht maakt; je vraagt je af…waar heb dat nou voor nodig allemaal?  Wel veel dagjes wandelaars; die deden dan een Traumschleifen of rondwandeling van zo’n 5-7 km vanaf een goed aangegeven Abholpunkt: een parkeerplaats aan de verharde weg; of vanuit een groter dorp als Morbach of Hermeskeil .

En eenvoud is belangrijk; happy zijn met weinig, we hebben het erover gehad, again and again, en de voorlopige conclusie is dat we alle drie gelukkig zijn ..en geworden..te beginnen omdat we in NL geboren en getogen zijn maar ook omdat we redelijk gezond zijn, we aktief zijn, partners en familie hebben, geld genoeg hebben zum wandern, en ook elders in de wereld gezien hebben hoe het er daar bijstaat…veel slechter. Er is maar 1 land met een AOW. Did you know? In Nederland trekken ze van Drees. Na rijp beraad, en unaniem, werd Gerard gekozen tot de meest geslaagde van de Einzelgaenger: altijd in een gespreid bedje gelegen, een korte werkperiode in zijn leven, optimistisch van aard, genoeg geld voor nu en later; en levend in een zorgzame context waar de plichten miniem zijn. Niet dat Cor en ik met hem zouden willen ruilen maar edoch vanuit ons wandelaarsperspektief tijdens deze wandelweek heeft Gerard het gemaakt.

We hebben dan ook te maken met Professor Dr. Gerard van der Meeren, (zonder titel), soms bekend als de Prins van Oranje, alias de Guru uit Overijse (zonder volgelingen) en dat allemaal met 3 klassen lagere school (alias de Grote Denker).  Desalniettemin en we hebben het een 21x mogen horen: deze 7 dagen tocht vond plaats op initiatief van Gerard.

Kapitalisme, socialisme, communisme, naturisme, wereldburgerschap, en ga zo maar door. Als Cor zich identificeert met naturisme en Gerard met socialisme kan ik alleen maar zeggen dat al die -ismen goede en minder goede, mogelijke en onmogelijke kanten hebben. Niet dat ik met de wind meedraai maar een waardevolle dosis happiness voor het individu en voor anderen  vereist samenwerken, respect voor de natuur, denken aan de medemens, eerlijkheid. De mens heeft voor mij zijn fysieke, mentale en spirituele eigenschappen….mogelijkerwijs leidend tot een evenwichtig bestaan. En dat is toch de wens van zij die de jaren des onderscheids bereikt hebben.

Quote van Karl himself: 

Het is niet de wijze van denken van de mens die zijn leven verklaart, doch integendeel, zijn wijze van leven, die zijn wijze van denken verklaart.

Briljant filosoof en schrijver. Gestorven in Londen 1883. Communistisch Manifest geschreven in Brussel 1848. Zijn moeder was een Nijmeegse. Ook ver familielid van de familie Philips de grootindustrieel die in Eindhoven letterlijk en figuurlijk de verlichting bracht. Google maar eens: Marx in Zaltbommel bij Philips. 

We startten de tocht dus in Trier, de stad waar Karl Marx, grondlegger van het marxisme werd geboren precies 200 jaar geleden. Een standbeeld voor hem werd pas dit jaar opgericht in de vorm van een grote bronzen kolos, niet ver van de Porta Nigra waar de Romeinen de stadspoorten en muur gebouwd hadden. Het adjectief nigra betekent zwart en werd in de vroege middeleeuwen toegevoegd omdat de stadspoort door roetaanslag van kleur veranderde.

Porta Nigra / aanvang van de tocht

Mooie stad Trier, aan de Moezel, omringd door wijngaarden met wandelroutes naar Luxemburg, Frankrijk en diep in Duitsland o.a. naar Koblenz en Bingen aan de Rijn. Tevens met Worms  de oudste stad van Duitsland en door Keizer Augustus gesticht in 16 v. Christus als Augusta Treverorum. UNESCO werelderfgoed met een oergezellige binnenstad en veel Bitburg Kneipen.

Dag 1         Trier/Filsch naar Waldrach                   ong.       11 km

Dag 2          Waldrach naar Kell am See                ong.        20  km 

Dag 3          Kell am See naar Nonnweiler             ong.        23 km

Dag 4          Nonnweiler naar Boerfink                   ong.        22 km

Dag 5          Boerfink naar Morbach                       ong.        24 km

Dag 6          Morbach naar Kempfeld                     ong.        25 km

Dag 7          Kempfeld naar Idar-Oberstein            ong.        24 km/ong.150 km

Dag 8         Trier/Euren (enkel Gerard en Ton)

Wie van bossen houdt vindt deze route prachtig. Ik miste een beetje het lopen langs een rivier als de Moezel, de Rijn of de Ahr of anders geformuleerd: het lopen over een bergrug en dan diep in het dal naar een kronkelende rivier en elkaar opeenvolgende dorpjes kijken. Desalniettemin, de bossen zijn rustgevend, zonder veel te zeggen kun je elkaar aanvoelen, gemakkelijk praten over koetjes en kalfjes, kilometers lang gewoon rustig doorlopen met je eigen overpeinzingen…zo’n 7 uur iedere dag.

s'Morgens zo maar ergens langs Der Steig

Het terrein vanaf Nonnweiler laat zien dat er ook veel gevochten is in dit bosrijke gebied. Na de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871 werd het Duitse keizerrijk vergroot met aanzienlijk areaal waaronder Beieren, Rheinland Pfalz en Saarland. De jonge vooruitstrevende Keizer Wilhelm I plantte in 1871 een aantal sequoias  langs de weg bij het dorp Muhl, bij een Abholpunkt aan de Steig. Dit om de aansluiting bij Duitsland van dit gebied op te luisteren. De prachtige kaarsrechte bomen zijn dus al 148 jaar oud en nu bij schatting 40 meter hoog.

Er wordt zelfs in het sagenboek Die Nibelungen vermeld dat Hagen von Tronje zijn broer Siegfried met een mes in de rug stak op het moment dat deze zich laafde aan het bronwater van waarschijnlijk de Hengstbach; reden was dat ze beiden verliefd waren op dezelfde vrouw en dat de dame in kwestie haar hart had gegeven aan Siegfried. Het pad loopt direct langs de artesische bron. En er staat een bankje bij; te gebruiken om over deze gruwelijk barbaarse broedermoord  eens na te denken.

De Hunsrueck, dat grenst aan het huidige Frankrijk werd tijdens de vorige eeuw tweemaal bestuurd als oorlogsbuit door de Fransen (1918-1931 en 1946-1950).  Zeker aan de periode na WO II hebben de Duitsers geen goede herinneringen want de Fransen (in zekere mate terecht..?!) dachten even revanche te nemen en ik heb persoonlijk verhalen gehoord over hoe de Duitse bevolking daar werd uitgeknepen en vernederd. De Ami’s, Engelsen en Canadezen werden wel gepruimd door de Duitsers, maar de Russen en Fransen niet….  De geallieerden creëerden West en Oost Duitsland in 1949 en in Saarland koos de bevolking in een referendum ervoor bij het nieuwe Duitsland te horen en dus niet bij Frankrijk.

Als kultureel historisch erfgoed is de Keltische ringwal / verdedigingslinie tegen de Romeinen bij Otzenhausen /Nonnweiler een ‘must-see ‘. De Kelten waren het meest verbreide volk in de tijd voordat de Romeinen Noord Europa binnenvielen. Kelten hadden zich verspreid van Ierland tot aan diep in Turkije (de Galaten rondom Ankara) maar hadden onderling veel strijd en geen centrale organisatie structuur zoals de Grieken en Romeinen. Deze hunnen-ring was ooit een 20 meter hoge en 25 meter dikke vestingmuur met een lengte 2200 meter. Al wandelend door dit gebied en klauterend naar boven wordt het duidelijk dat hier de slag uitging.

De top van de Keltische  ringwal; grotendeels gerestaureerd

Tsja.. en dan de traditionele Duitse kultuur die in dit met kleine dorpen bestrooide gebied er nog steeds is: vriendelijke dorpsmensen, eenvoudig eten met hier en daar een Turks of Kurdisch kebap-tentje waar de Doenerschotels maar 8 euro kosten. Veel Schnitzels en Rumpsteaks met ui en gebakken aardappeltjes, salades, koude vleesschotels als voorgerecht en enkel Bitburg, Kirn en lokaal Landbier. De meeste hotels en Konditoreien hadden hun meubilair sinds pakweg 1980 nog niet vervangen; allemaal degelijk spul en passend in de landelijke omgeving.

In Nonnweiler bij het 3-sterren Hotel Simon waar veel wandelaars rusten/overnachten staat geschreven:

Der Kopf tut weh, die Fuesse stinken,

Ich glaub, du musst bei uns ein Bierchen trinken!

Vrij vertaald:

Je hebt hoofdpijn en je voeten stinken,

Tijd om bij ons een biertje te drinken!

En dat potje bier was meestal een groot 0,4 liter glas Bitburg met zorgvuldigheid  getapt waarvan zeker Gerard en ik er iedere dag zo’n 3 van dronken. Toch wel van wereldklasse dit hoppige bier. Bitte ein Bit is ondertussen een slogan die elke volwassen Duitser wel eens gehoord of gelezen heeft. En er zijn momenteel meer dan 80 miljoen Duitsers! Op de terugweg zijn Gerard en ik nog even langs het grote bezoekerskantoor van de brouwerij in Bitburg zelf gereden om een 5 liter vaatje te snorren. Inmiddels is Bitburg het in volume meest getapte biertje bij onze Oosterburen. En ook katervrij; garantiert!

Dus we zijn weer bijgepraat en doorgewandeld. Afgezien van wat moeheid in de benen waren er geen restverschijnselen. Ook de kameraadschap is op peil gebleven; zelfs verstevigd omdat we alle drie toch weer eens begrepen hebben dat we tijdens zo’n tocht onze eigen willetjes en moetjes opzij moeten kunnen zetten of minder gewicht moeten geven, om er een geslaagde belevenis van te maken. Eenieder heeft toch op bepaalde momenten behoefte aan privacy en om  z’n eigen ding te doen. Moet kunnen!

Ik heb een voorstel gelanceerd om de taalgrensroute te lopen die grofweg loopt van Cassel in Frankrijk (een 20-tal km. ten westen van Poperinge in Belgie), dan via Overijse/Maleizen uiteindelijk naar Sint Martens Voeren in Belgie,  juist ten zuiden van het Limburgse Noorbeek in Nederland…zo’n 450 km.  In 4 lange weekends van 4 wandeldagen is dit te doen…vlak terrein, probleemloze logistiek en nabij, rijke bierkultuur, veel historische WO I bezienswaardigheden, afwisselend vlaamse en waalse impressies. Wat dacht je wat?

Korte bemerkingen:

Het weer...veelal licht bewolkt tot zonnig met temperaturen tijdens de nacht tot ong. 3-6 graden / van 9 tot 13 uur ong. 10-18 graden / daarna nog een paar graden erbij / en weer afkoelend vanaf 5 uur 's middags. Ideaal wandelweer. 

Hotels goed….Landhotel Doris in Kell am See / Hotel Hochwald in Morbach / Hotel Schuetz in Trier/Euren

Hotels cheap…Forsthaus Mende in Waldrach / Black Bear Biker’s Hotel in Kempfeld / Hotel Schuetz in Trier/Euren

Hotel te mijden ..die Alte Muehle in Boerfink prijs/kwaliteit verhouding echt slecht en een eigenaardige/eigenwijze/ weinig behulpzame Gastvrouw Petra; wel mooi gelegen met uitzicht. Ook het wildpasteitje was drie keer niks.

7 dagen trektocht / 150 km. / tussen grofweg 400 en 800 meter (top is Erbeskopf op 815 meter hoogte) / hoogtemeters gewandeld ong. 3.500 meter / 90% pad en 10% asfalt / heel rustig / veel dichte beuken bossen

Gebruikt schoeisel Cor (Outdoor), Gerard (Meindl), Ton (Lowa Camino). 

Kosten all-in: vervoer, slapen, eten en drinken 1450 euros…minder dan 500 euro de man. Ietsje duurder dan een reisje naar de Turkse riviera maar zoveel meer genoegdoening in return. 

Oppassen in Landhotel Doris…zeer vriendelijke bediening  door de dames / zusters Doris en Christa. Gepflegte Gastlichkeit. Ook staat er boven de bar geschreven:

Wer die Wirtin kraenkt, wird gehaengt!

Vrij vertaald betekent dit : wie de waardin beledigt wordt opgehangen!

En als bonus een link naar het fotoboek dat Cor heeft samengesteld uit fotos van hem en Gerard:


https://editor.albelli.nl/Preview/1/?wid=9e1397c3-4fff-4f3f-91ef-f508cf2a4324&showmenubar=false&showbuttonbuy=true&showbuttonshare=true&showcreatenew=false&showlogo=true&vendor=1200&locale=nl

tonvanzutphen@gmail.com

Leende, 11 Oktober 2018